Dit is enerzijds een onderzoek naar de mogelijkheden en
beperkingen van een dubbel weefsel met een andere combinatie van technieken. Ik
weefde alles op 1 (dubbele) ketting, met 4 kleuren en in 6 verschillende
technieken (stelseldoorhalingen en geschrankte doorhalingen).
De selecties zijn -zoals meestal- geïmproviseerd. Ik wou 5
dimensies weven maar het zijn er 7 geworden. Ze zijn niet te benoemen, althans,
dit laat ik open…
Al jaren knip ik de kettingdraden door net boven en onder
het weefsel en krijg zo een risico op uitrafeling. Dit ‘risico’ geeft een
interessant spanningsveld tussen behoud en vergankelijkheid, tussen scheppen
en vernietigen; én het heeft een eigen esthetiek.
Een logische volgende stap is om de inslagen aan de
zelfkanten ook door te knippen. Met de schoonheid van de opgegraven Koptische
textielfragmenten –die ik in 2011 geconserveerd heb- in mijn achterhoofd, heb
ik delen van de zijkanten van de weefsels doorgeknipt en uitgerafeld…
Dit betekent een loskomen van de
gesloten omtrek, want de hogere dimensies zijn grenzeloos en oneindig…
